RECENZJA: „Dziękuję! Jak dobrze mieć sąsiadów”

Rocio Bonilla  Dziękuję! Jak dobrze mieć sąsiadów

Kolejny raz swoją recenzję rozpoczynam od okładki. Różne zwierzątka w delikatnych pastelowych barwach. Tytuł: Dziękuję! Jak dobrze mieć sąsiadów, czyli z pewnością przeczytamy, co spotyka te żyjące obok siebie zwierzątka. Ale jest jeszcze podtytuł: Książka o wspólnocie i o tym, żeby nie oceniać po pozorach – czy to książka tylko dla dzieci?

Szkoła, praca, dodatkowe zajęcia, szybkie zakupy… Wszędzie w biegu, często zapatrzeni w ekran telefonu. Nawet nie wiemy, kto mieszka za ścianą. Spotykamy kogoś po drodze, grzecznościowe „dzień dobry” i już biegniemy dalej. Czy to był mój sąsiad?

Nasi bohaterowie mieszkają obok siebie, ale nie znając się budują swoje wyobrażenia o sąsiadach w oparciu o… No właśnie, stereotyp, wygląd. Bo czy przysmakiem kota nie są myszy? Czy adwokat w eleganckim garniturze nie jest zawsze poważny? Czy sowa prowadząca nocny tryb życia ma coś do zrobienia w dzień? Czy wielki ogr nie budzi lęku?

Pewnego dnia sowie Frani przestaje działać internet (tak, tak, internet). Z domku z ciągle zasłoniętymi żaluzjami w oknach zaczyna dobiegać jakiś smutny głos. Mieszkająca obok świnka Matylda nabiera odwagi i idzie sprawdzić, co, a właściwie KTO się w nim kryje. Domek nie jest pusty! No i rusza lawina niespodziewanych zdarzeń.

Nie będę zdradzać, kto okazał się kim, czy oceny sąsiadów były trafne, jakie zmiany zaszły w okolicy. Proszę, przekonajcie się o tym czytając razem z dziećmi.

To bardzo współczesna książka „O mocy, jaką dają wspólnota oraz wzajemna życzliwość.”, a przypomina stare prawdy – nie oceniajmy po pozorach, dobro wraca. Uśmiech, coś więcej niż „dzień dobry” mogą być początkiem wielu zmian nie tylko w naszym życiu. Wszak już Agnieszka Osiecka pisała „Jak dobrze mieć sąsiada”!

BS