RECENZJA: „Z miłości? To współczuję’’

„Z miłości? To współczuję’’ to bardzo ciekawy debiut reporterski Agaty Romaniuk o życiu we współczesnym państwie islamskim – Omanie. Autorka ukazuje to, co przed turystami jest skrywane. W Omanie wszystko podporządkowane jest tradycji i religii.

Słychać krytyczne komentarze na temat korupcji, nepotyzmu, autorytarnych rządów panującego od 48 lat sułtana oraz braku poszanowania praw człowieka, a w szczególności praw kobiet.

Kontrakt ślubny to bardzo ważny dokument w Omanie. Jest to swoisty przedmiot negocjacji, szczególnie w przypadku małżeństw aranżowanych. Córkę sprzedaje się temu, który zaoferuje ojcu żądany przez niego mahr. Kobiety przeżywają dramaty, są poniżane. Nowoczesne dziewczyny uważają zwyczaje omańskie pod rządami wiekowego, bezdzietnego i samotnego sułtana za przestarzałe.

Wewnętrzna służba bezpieczeństwa ściga tych, którzy negatywnie wypowiadają się o władzy państwowej, a demonstracje kończą się aresztowaniami aktywistów.

Książka przerażająca i smutna, jednak dzięki literaturze możemy tego doświadczyć pośrednio a nie na własnej skórze.

TS